De omslag naar een duurzaam Gemeenschappelijk Landbouw Beleid (GLB) krijgt langzaam vorm, maar de tegenkrachten roeren zich permanent. Dat zegt landbouwattaché Koen van Ginneken. “Toch komt de Brusselse olietanker in beweging."
Van Ginneken is sinds 2017 actief in het landbouwteam bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de Europese Unie. Komende zomer treedt hij aan als landbouwraad in Boedapest. Op Agroberichten Buitenland blikt hij terug op vier roerige jaren.
De aanpassing van het GLB stond al die tijd prominent op zijn agenda. Hij overlegde met ambtenaren van de Europese Commissie, lunchte met vertegenwoordigers van belangenorganisaties zoals LTO Nederland, stak zijn voelhorens uit bij leden van het Europese Parlement.
Verduurzamingsdoel
De bedoeling met de nieuwe GLB is dat het landbouwbudget meer wordt ingezet ter ondersteuning van een agrarische bedrijfsvoering die rekening houdt met biodiversiteit, klimaat en bijvoorbeeld bodemkwaliteit. “Er zijn lidstaten die op de rem trappen, die het GLB enkel zien als een sociaal instrument om boeren te behouden. Geld voor zogeheten eco-regelingen zien zij eigenlijk niet zitten. Nederland koerst wel aan op verduurzaming, wij lopen voorop.”
Ook het Verenigd Koninkrijk was voor verduurzaming, maar ja, toen kwam Brexit. “Het VK was een van onze metgezellen als het gaat om verdere verduurzaming van het GLB. De verhoudingen schuiven, we moeten nieuwe coalities aangaan. In Brussel gaat het er altijd om meerderheden te zoeken voor je standpunt. Dat is en blijft een mooie uitdaging.”
Winstwaarschuwing
Toch zijn er al successen behaald. “Het is zeer waarschijnlijk dat een vast percentage van het GLB-budget besteed gaat worden aan eco-regelingen. Dat percentage zal bij de finale besluitvorming tussen Europese Commissie, Raad van landbouwministers en Europarlement ergens tussen 20% en 30% uitkomen. Of het boven de 20% uitkomt zoals Nederland graag wil, is nog maar de vraag, maar het is absoluut een stap vooruit. Ik geef wel een winstwaarschuwing, de komende maanden kan nog veel gebeuren. In de Europese Unie is niks zeker tot de handtekeningen zijn gezet.”
Bron: Agroberichten Buitenland