De trosroos, met als belangrijkste kenmerk dat één steel meerdere takken heeft, is populairder dan ooit. Toch is dat niet altijd zo geweest. We gaan terug naar begin jaren zestig. Pieter Ilsink (2e generatie) runt samen met zijn familie Boomkwekerij Darthuizen, gevestigd te Leersum. Het was tijd voor iets nieuws. Aanvankelijk was het idee om een doorbloeiende, bodembedekkende roos te veredelen. Ilsink zag ook wel wat in het veredelen van snijrozen. Hij besloot advies in te winnen bij Ir. Van Doesburg, directeur van het voormalig proefstation in Aalsmeer. Ze kwamen tot een opmerkelijke conclusie. De markt kende reeds trosanjers en troschrysanten, maar nog geen trosrozen! Vanaf dat moment ging het snel. Er werden diverse veredelaars aangetrokken, onder wie Adri van Doesum, die inmiddels al 32 jaar werkzaam is bij het bedrijf. Het juiste bloed voor de trosroos werd uit sterke tuinrozen gehaald, omdat daar wel meerdere knoppen aan de plant groeien. De eerste trosrozen genaamd Porcelina en Evelien werden begin jaren 80 geboren. Hierna volgde de Lydia-lijn. Er ontstond productie op wat grotere schaal onder meer in Japan, Zuid-Amerika, Kenia / Zimbabwe en Nederland.
Pieter Ilsink (2e generatie) samen met Jurjen Ilsink (4e generatie)
De opmars van de trosroos
Rond 1995 kwam er dip in de vraag naar de trosroos. De houdbaarheid was niet optimaal en de productie was niet snel genoeg. Er ontstond serieuze twijfel of de trosroos wel levensvatbaar zou blijven. Toch besloot Ilsink door te zetten. Passie en liefde voor de trosroos wonnen het van de twijfel. Er werd hard gewerkt aan de houdbaarheid, de transporteerbaarheid, de productie en het vaasleven van de trosroos. Het assortiment werd sterk uitgebreid. Innoveren met geduld, zoals Ilsink dat noemt. Meer kwekers begonnen interesse te tonen. Rond 2005 nam de trosroos zijn definitieve positie in binnen het wereldwijde snijrozenareaal. Tegenwoordig is de trosroos niet meer weg te denken in het rozenassortiment. Niet alleen is het een gewild product in trouwboeketten, ook enkele stelen in een vaas doen het goed alsook boeketten van trosrozen met enkelvoudige bloemen zijn populair.
“Het leven van een rozenveredelaar is te kort”
Concluderend kunnen we stellen dat het succes van de trosroos een combinatie is van factoren: passie in veredelen, innovatie, doorzettingsvermogen, geduld en teamwork. Als veredelaar kun je nooit stilzitten. Rozenveredeling is als topsport bedrijven: je moet altijd in beweging zijn en blijven vernieuwen. Daarnaast moet je niet bang zijn zelf trends te creëren. “Er moet altijd iets nieuws in de pipeline zitten”, aldus Ilsink. Naar zijn mening is het leven van een rozenveredelaar te kort. “We zijn altijd bezig met het ontwikkelen van noviteiten voor de volgende generatie en het werk is nooit af. Dat laatste ziet hij niet als een belemmering. “De passie voor de roos geeft ons het doorzettingsvermogen en de creativiteit die nodig zijn voor dit prachtige vak”.
