"Groene geluidswand goed voor ontwikkeling kind"

Begin april stond vetgedrukt in de krant dat verkeerslawaai kinderen schaadt. Uit recent Duits onderzoek blijkt dat kinderen die in een lawaaiige buurt opgroeien een ontwikkelingsachterstand oplopen. Kleuters die worden blootgesteld aan 10 decibel meer dan gemiddeld (44db) raken zo’n drie maanden achterop. Tel uit wat dat verderop in hun leven betekent. Een dikke groene geluidswal zou het fijnstof kunnen opvangen en het geluid reduceren. Maar die valt dan net weer van de agenda af. Het advies luidt dus om de ramen ’s nachts dicht te houden of een zoemend apparaat aan te zetten.

In Nederland bereidt het RIVM dergelijk onderzoek naar het verband tussen geluid en achterstand ook voor. Met dat verschil dat het duizenden kinderen wil gaan volgen vanaf de zwangerschap. Daarmee hoopt het nog meer cijfers over de gevolgen van geluidsoverlast boven water te krijgen.

Niet alleen nieuwe of aanvullende kennis vergaren is belangrijk. Je kunt ook bestaande kennis samenvoegen waardoor nieuwe inzichten ontstaan. Of misschien nóg interessanter, datgene vinden waarnaar je niet op zoek bent. Een toevallige ontdekking, ook wel serendipiteit genoemd.

In de jaren 70 wordt het koppel Rachel en Stephen Kaplan, (nu beiden professor in de psychologie, computer science en engineering) gevraagd onderzoek te doen naar de effecten van een outdoor challenge in de wildernis van Michigan. Ze waren zwaar onder de indruk van wat ze ontdekten: “The wilderness became a laboratory for studying nature’s effect on people”.

Lees meer op Into Green