'Dit is natuurlijk een tuinbouwgebied', zeggen bewoners die aan het einde van de middag langs de Middenweg in Venlo hun hondjes uitlaten. Het is een feitelijke constatering, maar wel vermengd met een beetje weemoed, aldus De Groene Amsterdammer. 'Je ziet er alleen steeds minder van.'
Tussen de huizen en kassen ligt vaak een open ruimte. Het getuigt van verdwenen familiebedrijven. De kas ging tegen de vlakte. Te energie-onzuinig of verdrongen door productie elders. Wat bleef is een lap gras of een veld mais dat herbestemd kan worden. 'Spookkassen' heten ze, verlaten geraamtes met gebroken glas die nog wachten op sloop. Vanuit veiligheidsoogpunt is de stad ze liever kwijt: verlaten bouwwerken in afgelegen gebied bieden onderdak aan de louche kanten van de Nederlandse exporteconomie.
Langzaam wordt de kas ook ontdekt als erfgoed. De zogeheten Venlo-kas, een specifiek model van staal en aluminium, wordt door sommigen een functie toegedicht als de molen in Zaandam: een typerend regionaal bouwwerk, meer monumentaal dan functioneel. In 2024 werd de eerste oude kas van de sloop gered omdat de gemeente er historische waarde aan toeschreef.
