25-jarig jubileum van de Knock Out roos

Vijfentwintig jaar geleden bloeide er een roos op, die de manier waarop tuinliefhebbers naar Amerika's meest iconische bloem keken, voorgoed zou veranderen. Het was niet het product van een groot laboratorium of een leger wetenschappers. Het was de visie van één man: Will Radler, een gepensioneerde landschapsarchitect uit Milwaukee, Wisconsin, met aarde onder zijn nagels, een droom in zijn hart en een passie om tuinieren leuker en minder ontmoedigend te maken.

Radler was geen commerciële teler. Sterker nog, hij begon rozen te kruisen in zijn kelder, met een pingpongtafel als werkbank en gerecyclede melkflessen om overtollig water op te vangen. Zijn missie? Een roos creëren die niet alleen mooi was, maar ook veerkrachtig - iets wat gewone tuiniers konden kweken zonder de frustratie van sterroetdauw, meeldauw of eindeloos spuiten. Hij wilde een roos die zou gedijen, continu zou bloeien en vrijwel onverwoestbaar zou zijn.

"Ik deed het niet voor de winst, maar om mezelf gelukkig te maken," zegt hij. "Ik wilde mijn pensioenjaren ingaan met gemakkelijk te onderhouden rozen."

Hij was al sinds zijn jeugd gefascineerd door rozen toen hij in de jaren vijftig een Jackson & Perkins rozencatalogus bij zijn grootouders doorbladerde. Op 9-jarige leeftijd plantte hij zijn eerste rozenstruik. Intuïtief dacht hij dat de afnemende interesse in rozen kwam doordat de plant te veel was veredeld voor schoonheid, wat resulteerde in een fragielere bloem. Dit was een levenslange passie en, zoals veel toegewijde onderzoekers, wist hij niet eens wat succesvol zou zijn, maar hij wilde de kennis over rozen door zijn inspanningen vergroten.

Will Radler

Natuurlijk kreeg hij te maken met sceptici. Inclusief een buurman die routinematig zijn inspanningen bekritiseerde en de aanblik van alle mislukte rozen in zijn tuin. Het duurde 15 jaar tot 1989 voordat hij een roos in de grond plantte met het labelnummer "89-20.1." Een paar weken later, toen de roos bloeide, zei die buurman: "Als je meer rozen zoals die zou kunnen produceren, zou je waarschijnlijk iets bijzonders in handen hebben." Uiteraard wist hij dat ook en was hij het ermee eens. Na al het "gepruts" vond hij de magische formule.

Wat hij veredelde, werd de meest verkochte roos in Noord-Amerika—de Knock Out® Rose. Uitgebracht in 2000, was deze plant een revolutie verpakt in bloemblaadjes.

Dat jaar noemde de All America Rose Selections commissie Radlers originele rode Knock Out® struikroos als een van haar winnaars en het werd snel de best verkopende nieuwe roos op de markt. Alleen al vorig jaar werden er zo'n 3½ miljoen Knock Outs verkocht, een totaal dat alleen deze roos kan claimen.

"Knock Out slaagde erin om het imago van de roos te transformeren van een kieskeurige diva naar een vriendelijke tuinplant," zegt Pat Shanley, een voormalig president van de American Rose Society en de voorzitter van de American Garden Rose Selections (AGRS). "Een roos van deze mate van onderhoudsvrij groeien was nog niet eerder gezien. Het veranderde de maatstaf waartegen rozen worden beoordeeld door het grote publiek en hoe mensen met rozen tuinieren. Het wordt wereldwijd door veredelaars gebruikt in hun programma's en heeft de rozensector gered door de interesse in rozen nieuw leven in te blazen."

Een unieke roos
De Knock Out Rose was anders dan alles wat er op de markt was. Ze bloeide van de lente tot de vorst in golven van levendig rood, had glanzende, donkergroene bladeren die ziekten weerstonden en vereiste minimale verzorging. Terwijl traditionele hybride theerozen sproeien, snoeien en vertroetelen vereisten, vroegen Knock Out Roses weinig en gaven veel terug.

"Mensen waren het zat om planten te hebben die hen het gevoel gaven dat ze faalden," zei Radler. "Ik wilde een roos creëren die tuiniers het gevoel gaf dat ze succesvol waren."

De Knock Out Rose was niet alleen een succes; het was een sensatie. Het ontketende een rozenrenaissance, vooral onder jongere en beginnende tuiniers die rozen ooit hadden afgeschreven als te kieskeurig. Tuincentra konden het niet op voorraad houden. Landschapsarchitecten hielden van de duurzaamheid. En tuiniers hielden ervan dat het constant bloeide en in een breed scala aan klimaten kon gedijen.

Een ster is geboren: Samenwerking met Star Roses and Plants
Een belangrijk hoofdstuk in deze reis was Radlers samenwerking met Star Roses and Plants, een kwekerij met een eeuwlange geschiedenis van rozenexcellence. Bekend om het introduceren van talloze bekroonde rozen door de decennia heen, waaronder beroemde namen als Peace en Double Delight, had het bedrijf een reputatie voor het spotten van genialiteit in de tuin.

Ze zagen de potentie in Radlers roos en hadden de infrastructuur, marketingkracht en het distributienetwerk om het een begrip te maken. Star Roses hielp de Knock Out Rose van een privé-achtertuin naar miljoenen openbare en privé-tuinen in heel Noord-Amerika te brengen. Hun veredelingsstandaarden zijn streng, hun testen uitgebreid. Daarom worden ze beschouwd als een van de meest gerespecteerde rozenproducenten ter wereld.

De roos zou aanvankelijk "She's a Knock-Out" heten, maar werd toen gewijzigd naar "Knock Out." Tenslotte houden mannen, vrouwen en kinderen van deze roos. In Radlers Knock Out zagen ze een fenomeen dat maar eens in een mensenleven voorkomt en ze behandelden het ook zo.

De magie achter de roos
Dus, wat maakt een Knock Out Rose zo speciaal? Ten eerste is de ziekteresistentie bijna legendarisch. Zwarte vlekken, echte meeldauw, roest—deze veelvoorkomende rozenkwalen raken het nauwelijks. Ten tweede ruimt de roos zelf op, omdat uitgebloeide bloemen vanzelf afvallen waardoor constant snoeien overbodig wordt. Ten derde is het winterhard en hittebestendig, in staat om een breed scala aan USDA-zones met gemak te doorstaan.

En laten we de bloeikracht niet vergeten. Een Knock Out Rose produceert golven van bloemen vanaf het vroege voorjaar tot de eerste strenge vorst—zonder onderbreking. Het is niet alleen een plant; het is een performance.

Net als een wetenschapper in een laboratorium wist Radler dat het maken van een ziekteresistente bloem geen gemakkelijke taak was—maar essentieel. Hij vond er een oplossing voor. Hoe? Hij nam zieke bladeren, droogde en maalde ze in een blender, en vervolgens verspreidde hij ze op gezonde planten wanneer de bladeren nat waren. Hij gebruikte ook overheadbewatering tijdens het groeiseizoen, aangezien dit ziekten activeert. Aangezien resistente planten gemakkelijk te observeren zijn, gebruikte hij die voor toekomstige kruisingen.

Een blijvende erfenis
Sinds de introductie heeft de Knock Out roos een hele familie van kleuren geïnspireerd—roze, geel, koraal, zelfs een witte versie—allemaal met dezelfde belofte van eenvoudig onderhoud. Maar niets is te vergelijken met het origineel. Tuiniers grijpen er nog steeds naar als een favoriete spijkerbroek: betrouwbaar, flatterend, altijd in de mode.

In de wereld van de tuinbouw bereiken maar weinig planten de status van een culturele verschuiving. De Knock Out roos deed dat wel. Het democratiseerde rozen, verwijderde hun reputatie als diva's en plaatste ze in de handen—en harten—van de alledaagse tuinier. Het wordt "de roos die de roos redde" genoemd.

Ik denk dat dat waar is. Sommigen zeggen dat het enige nadeel is dat om de bloem opnieuw te laten bloeien, het wat van de geparfumeerde geur van vroegere rozen heeft verloren. Een kleine prijs voor zo'n schoonheid en uithoudingsvermogen.

Radler maakte zich echter meer zorgen over de kleur als een nadeel. Het was een brandweerwagenrood dat "niet zou vervagen" en de trend was een donkerdere kleur.

"Ik had gehoopt dat mensen de kleur zouden accepteren, en dat deden ze," zegt hij. "Ik bracht het op de markt omdat het verder alles had wat je maar kon wensen." Nu zijn er zoveel andere kleuren om van te genieten.

Om het 25-jarig jubileum te vieren, is er nu een nationale Knock Out roos dag en zijn stad viert zijn prestatie. "Ik ben overweldigd en erg trots," zegt hij. "Mensen in tuincentra planten Knock Out rozen en meestal is dat hun eerste plant die ze krijgen en het wordt het begin van een levenslang plezier in de tuin."

Soms, zegt hij, wil hij zich verstoppen door alle lofuitingen en aandacht. "Ik voel me erg nederig, maar het is fijn."

Niet alleen maakt hij winst op elke roos, hij wordt nu beschouwd als de George Washington Carver van rozen. Zijn uitvinding is historisch.

Terwijl we het 25-jarig jubileum vieren, is er een gevoel dat we misschien nooit meer een plant zoals deze in ons leven zullen zien. Terwijl bloemtrends komen en gaan, blijft de Knock Out roos tijdloos—zowel een tuinbouwmijlpaal als een eerbetoon aan wat er gebeurt als passie, geduld en samenwerking samen bloeien. Evenals een bescheiden getalenteerde onderzoeker die nooit opgaf.