Op twee verschillende plekken in Nederland haalde de glastuinbouw afgelopen het lokale nieuws, en de gemeentepolitiek, omdat mensen liever geen kassen zien. Los van het feit of omwonenden een punt hebben, laten de voorbeelden zien dat ondernemen in de glastuinbouw niet gaat zonder oog te hebben voor de omgeving.
In de Harmelerwaard vragen omwonenden om een rietkraag die de kassen in de polder uit het zicht moet houden. In Meijel luiden omwonenden de noodklok omdat ze zich niet gehoord voelen. Ze vinden uitbreiding van glastuinbouw in hun buurt niet leuk. Het gebied Platveld is als glastuinbouwgebied aangemerkt. Sindsdien is het gebied volgens de klagers veranderd in een 'industriegebied', waar de sociale cohesie verloren is gegaan na vertrek van buurtbewoners en familiebedrijven.
Buurtbewoners uit het gebied in Meijel wijzen erop dat stukken grond verkocht worden aan 'megaondernemingen' die fors betalen voor de gronden met glastuinbouwbestemming. De buurtbewoners wijzen ook op het 'huidige politieke klimaat' waarbij de exportgerichte sector ter discussie staat, net als werken met arbeidsmigranten. De grote bedrijven die zich vestigen in het gebied in Meijel huisvesten ook arbeidsmigranten in het gebied.
Uit de bewonersbrief: "De ontstane mega ondernemingen, welke veelal exportgericht zijn, door personeelstekorten inmiddels gebruik maken van buitenlandse werknemers welke hier ook gehuisvest zijn. Deze onwenselijke situatie staat juist ter discussie in het huidige politieke klimaat."