Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven
Uit het archief bij PDI – de opkomst van scherming in de orchideeën

“Het mooie van het systeem was dat er weinig onderhoud aan nodig was”

Tholen – In de jaren zeventig zag je nog geen schermeninstallaties in de orchideeën, maar zodra er in de jaren tachtig nieuw werd gebouwd, zou het kunnen dat er een scherm van Peter Dekker Installaties in de kas kwam. “Een aantal cymbidiumkwekers had op een gegeven moment een PDI-scherm”, herinnert een oud-kweker uit Pijnacker zich nog goed.

Een belletje met Jeroen de Jonge van PDI bracht onlangs wat mooie herinneringen naar boven en hoewel de kweker ‘er nooit van heeft gehouden om met zijn naam in het vakblad te staan’, is even terug in de tijd gaan ‘geen probleem’.

In 1965 begon de kweker, inmiddels al vijftien jaar kweker-af, met het kweken van cymbidium’s, destijds de meest populaire orchideeënsoort om te kweken in Nederlandse kassen. “Later is dat phalaenopsis geworden en zijn de kwekerijen steeds groter geworden.” Na een verhuizing eind jaren tachtig werd voor de kweker een hele nieuwe kwekerij gebouwd in Pijnacker. “En daar kwam toen ook voor het eerst een scherm in.”


Een cymbidiumteelt anno 2020, mét scherming

Hoogstens wat duurder
Met de jaren werd er nog enkele keren een stuk kas bijgebouwd zodat uiteindelijk 2,5 hectare kas vol cymbidium’s stond. “Voor de bouw nam ik dan een adviesbureau in de arm en zij adviseerden mij onder andere PDI. Dat waren gewoon goede schermen, waarop je hoogstens aan kon merken dat ze een beetje duurder waren dan de concurrentie.”

Liever alleen een draadje
Maar daar stond dan wel een goed draaiende installatie tegenover. “Het was een ander systeem dan bij andere”, weet de oud-kweker nog. “De meeste systemen werkten met tandbanen, waarbij als er iets scheef ging, de hele boel in elkaar schoof met veel schade tot gevolg. Bij het systeem van PDI, dat werkte zoals ik altijd begreep – ik ben maar gewoon een tuinder – met draden aan een rol, ging hoogstens af en toe eens een staaldraadje kapot. De schade was dan ook veel minder.”

Om 6u ’s ochtends voor de deur
Wie jarenlang cymbidium’s kweekt, loopt zelfs met een hele goede installatie weleens tegen problemen aan... “Ja, natuurlijk, ook bij mij hebben ze weleens om zes uur ’s ochtends voor de deur gestaan als er ergens een storing was. Dan gingen ze naar een grote klus en wipten ze even langs. Of anders kwamen ze tussendoor of eind van de middag op de weg terug van een klus. Binnen 24 uur was het probleem altijd weer opgelost.”

Kwekers onder elkaar
Wat de oud-kweker zich ook nog goed herinnert, zijn de speciale acties van PDI. “Speciale orchideeënavonden bijvoorbeeld om met collega’s en de installateurs bij te praten over de ontwikkelingen met een hapje en een drankje erbij. Of jubileumfeesten en natuurlijk het beroemde kerstbrood.

Ik heb de jonge garde niet zo gekend, maar met de oude Peter Dekker, Piet Rensen en Kees Verkade kon ik het goed vinden. Die laatste, zelf oud-tuinder, kwam altijd veel bij tuinders over de vloer om te horen hoe het ging. Tuinders onder elkaar weten ook altijd als eerste waar er gebouwd of vernieuwd ging worden, dus op die manier wisselden wij dan informatie uit.”

Scherm op het dek
Op een gegeven moment begon PDI, meegegroeid als het ware met de orchideeënkweek, ook scherming toe te passen boven op het kasdek. Dat om niet langer te hoeven krijten en de warmte buiten te houden. “Tussen scherm en glas had je altijd warmte, maar voor mij was dat systeem, dat ook een flinke investering was, niet nodig, want zomers had ik geen bloemen op de takken staan. Ik begon altijd in augustus en in mei gingen de laatste takken met 10, 12 of 14 bloemen erop de kas uit.”

Verkocht
Toen Pijnacker ging groeien en er huizen nodig waren, verkocht de tuinder het ‘hele zooitje’. Daarmee kwam op een gegeven moment ook een einde aan het jaarlijkse kerstbrood van een meter lang PDI ook om bekend staat. “Ik had het er met Jeroen laatst nog grappend over dat ik wel weer eens zo’n brood zou willen, haha. Al kan ik het natuurlijk ook zelf kopen, daar niet van, maar dan zijn ze zeker niet zo lekker.”

Dit was het tweede deel in een serie archiefverhalen. In deel 1 deden Jan Vellekoop en Piet Rensen hun verhaal over de tijd 'van klimmen en klauteren'.

PDI hoopt dit jaar nog meer oude foto’s op te duikelen, dus stay tuned. 

Voor meer informatie:
Peter Dekker Installaties
www.pdinl.com/nl/