"In werkelijkheid is het Westland een volstrekt verouderd productiegebied en een speldenknop in de 250 duizend hectare glastuinbouw die de wereld rijk is. De bereikbaarheid is slecht. De percelen zijn soms zo klein dat er drie tot vijf bedrijfjes samengevoegd moeten worden om één gezonde onderneming te scheppen. Veel kassen zijn bovendien verouderd, waardoor er veel warmte en energie verloren gaat."
In de Volkskrant ging men er in 1998 al met gestrekt been in, zo moge duidelijk zijn na het lezen van bovenstaande passage. Herstructurering van de glastuinbouw, het is dezer dagen een veelbesproken onderwerp, al staat het onderwerp al lang op de agenda. In 1998 zelfs al 'een kwart eeuw', zo stipt men fijntjes aan in de krant.
Troep
Niet aan iedereen was herstructurering destijds besteed. Zo citeert de krant telers Leen en Niek. "Ze willen een doorgaande weg schuin langs mijn voordeur aanleggen. Je denkt toch zeker niet dat ik schuin laat maken wat recht is?", zegt Niek op dreigende toon.
Vader en zoon Van der Sar hoeven geen bredere wegen, geen moderne bruggen en geen groter perceel. "Ik ben tegen die hele troep", zegt Leen. "Ons land is breed zat. Als je van één hectare niet kunt leven, dan lukt het ook niet van drie. En de buren? Die moeten hun eigen boontjes maar doppen", vindt Niek.
Concurrentiepositie
Het zorgde ruim twintig jaar terug al voor ambtenaren met de handen in het haar. "Er zitten teveel tuinders op een kluitje. Daarmee ondergraven ze hun concurrentiepositie. Maar, om het even oneerbiedig uit te drukken, dat zien we hier toch als hún probleem, dat ze zelf op moeten lossen", zo klonk het destijds van hogerhand.
Inmiddels is men wel van de ernst van de situatie, die overigens met de jaren wel verbeterd is, doordrongen. De sanering en herstructurering, die zal echter nog wel even, misschien nog wel een kwart eeuw, doorgaan.