Tholen - Men is nog altijd bezig de schade op te maken, die het noodweer van ruim twee weken terug in verschillende tuinbouwgebieden aanrichtte. Die schade loopt in de miljoenen, zo was gelijk al duidelijk, en tientallen telers meldden zich met honderden en soms duizenden kapotte ruiten. Direct bleek dat er niet voldoende glas aanwezig was en kwam men handen tekort.

“Dit glastekort is nog altijd enorm”, weet Teun van Eijk van de Stichting Coördinatie Calamiteitenbestrijding Glastuinbouw (CCG). “Het is echt een drama en wij zijn nog altijd aan het inventariseren. Het is moeilijk te zeggen hoe lang het nog gaat duren totdat alles helder in beeld is, maar volgende week hopen we eindelijk een definitief overzicht te kunnen presenteren.”

Verspreid
Opvallend is dat de schade zich niet beperkt heeft tot een gebied, maar flink verspreid is. Zo is de Bommelerwaard de pineut, maar zijn ook bedrijven in de omgeving van Veghel en in de omgeving van Huissen zwaar getroffen. “Van de week waren wij bij een komkommerteler in Veghel waar zo’n 80% van het glas gesneuveld was. Dan moet je dus helemaal opnieuw beginnen: het gewas eruit, schoonmaken en dan repareren. Ook het weer is daarbij van belang: vorige week waren de omstandigheden goed, maar nu worden herstelwerkzaamheden bemoeilijkt door regen en harde wind.”

20 miljoen
De voorlopige schade wordt geraamd op 20 miljoen, vertelt Henk Kolbach van LTO. “De precieze omvang moet nog blijken en moet telkens naar boven toe worden bijgesteld. Dat komt doordat in beginsel lastig is in te schatten wat de schade op langere termijn zal zijn. In totaal – en dan hebben we het over zowel grote als kleine bedrijven, waaronder naast kassen ook een aantal veehouderijen, stallen en bedrijven met anderzijds glazen constructies – zijn er ongeveer 120 bedrijven met schade.

Waar is het glas?
Het tekort aan zowel glas en beglazers is overduidelijk, bemerkt ook Kolbach. “Het is een lastig verhaal. In de eerste plaats lijkt het glas er simpelweg niet te zijn en lijkt men afhankelijk van buitenlandse importeurs. Dat is zorgelijk. Daarnaast zie je dat ondernemers die gelijk maatregelen troffen, ook degenen zijn die het eerst geholpen worden. Logisch, maar dat betekent ook dat anderen, die met vergelijkbare of misschien zelfs grotere schade kampen, nog altijd niet geholpen zijn.”

De een z’n dood…
Ook zijn er signalen, dat reparateurs voordeel uit de situatie zouden trekken. Ploegen die bij de een aan het werk zijn, maar voor een paar centen meer ook bij de ander aan de slag zouden kunnen gaan. “Wat daar van waar is, is lastig te zeggen, maar het is misschien een idee voor verzekeraars na te gaan denken over tarieven die onder dergelijke omstandigheden gehanteerd moeten worden. Dat is immers ook in hun belang. Overigens”, vervolgt Kolbach, “moet je verzekeraars nageven dat er adequaat gehandeld is m.b.t. gevaarlijke situatie. Telers willen redden wat er te redden valt, maar men was heel stellig: onder gevaarlijke omstandigheden moet men niet de kas in. Daar wordt goed naar geluisterd.”

Les voor de toekomst
Volgens Kolbach zijn er in elk geval twee lessen te trekken. “Het coördineren van de herstelwerkzaamheden moet beter en glas moet op voorraad zijn. Wat betreft dat eerste: instanties als het CCG hadden eerder initiatief moeten nemen. Nu werd pas in de loop van enkele dagen duidelijk wat zich daadwerkelijk had voltrokken. En wat betreft glas: dat moet op voorraad zijn. Die voorraden moeten bij bedrijven zelf aanwezig zijn en hoeveelheden, maten en soorten glas moet netjes geregistreerd zijn. Daar zou de hele sector in mee geholpen zijn.”