De Engelse ontwerper Charlie Paton kreeg tijdens zijn huwelijksreis in Marokko een 'geniaal' idee: het creëren van zoutwaterkassen. Dit zou het mogelijk maken om in de meest droge klimaten op aarde te telen door gebruik te maken van zeewater.
Eerder dit jaar kreeg Seawater Greenhouse een zak geld (150.000 pond) voor het verder ontwikkelen van het project.
Het principe achter Seawater Greenhouse, de naam voor dit project, is tamelijk eenvoudig, maar daardoor niet minder effectief. De kassen, die in samenwerking met de Universiteit van Aston ontwikkeld worden, functioneren dankzij de klimaatomstandigheden waarvoor ze ontworpen zijn. Dankzij de hoge temperaturen en de droge wind in woestijnklimaten wordt het zeewater verdampt. Deze wordt door de wind in de kas geduwd, waardoor een vochtig en koel klimaat ontstaat dat gunstig is voor de gewassen. De damp condenseert op leidingen die koud zeewater bevatten en de druppels worden vervolgens opgevangen.
Dit systeem onderscheidt zich van een normale ontziltingsinstallatie. Er wordt namelijk niet alleen gebruik gemaakt van het zoete water dat ontstaat uit de verdamping van zeewater, ook wordt van de kas zelf gebruik gemaakt. Het natuurlijk verdampingsproces is boven veel duurzamer en effectiever dan kunstmatige ontzilting, dat veel energie kost en waarbij slechts 30 % zoet water verkregen worden vanuit de totale hoeveelheid zeewater.
Seawater Greenhouse maakt echter gebruik van de verkoelende vermogens van waterdamp, terwijl er zoet water geproduceerd wordt dat voor irrigatie gebruikt kan worden. Bovendien wordt het in het proces verkregen zout verzameld, zodat het later op lokale markten verkocht kan worden. Het is een oplossing die aangepast lijkt te zijn op die delen van de wereld waar het droge klimaat en de moeilijkheden rondom de teelt de basis zijn voor een chronisch gebrek aan voedingsmiddelen. Er liggen vergaande plannen om het eerste project te gaan verwezenlijken in Somalië.
Bron: www.innaturale.com