door Nora Catlin en Margery Daughtrey
De symptomen van de ziekte kunnen verschillen, afhankelijk van het type roos dat besmet is. Hierdoor is de ziekte moeilijke vast te stellen en gemakkelijk te missen als je niet goed naar de planten kijkt. De meeste voorkomende symptomen, kleine bruine plekken op de bladeren, komen vaak samen voor met witte schimmelplekjes aan de onderkant. Deze schimmelgroei kan moeilijk te zien zijn zonder goede verlichting en een vergrootglas. Verwacht niet de grote sporulatie te zien die voorkomt bij andere soorten meeldauw. Op rozen kan de ziekte ook roze/rode vlekken, zweertjes of streepvlekken op de stelen, vergeling van het blad, uitdroging en extreme bladval veroorzaken.
Foto: Lynn Hyatt, Cornell University
Valse meeldauw op rozen wordt vaak onterecht voor andere ziekten of problemen aangezien: vlekken op bladeren kunnen bijvoorbeeld ook een symptoom zijn van grauwe schimmels en zweren kunnen ook voorkomen door andere pathogenen. Neem contact op met een specialist voor een goede diagnose. En als je symptomen ziet, wacht dan niet! Een vroege diagnose is essentieel voor een succesvolle behandeling.
Valse meeldauw wordt veroorzaakt door Peronospora sparsa. Alle typen rozen zijn hier gevoelig voor: wilde rozen en alle gecultiveerde rozen, inclusief de populaire Knock-Out roos. Daarnaast kunnen onder andere blauwe bessen, frambozen, bramen en laurierkers ook drager zijn van valse meeldauw. Valse meeldauw pathogenen zijn echter specifiek en besmetten vaak een kleine groepen verwante planten besmetten, dus je hoeft niet bang te zijn dat andere planten dan die hierboven genoemd zijn ook met de ziekte besmet worden.
De ideale omgeving voor deze ziekte is een koel tot warm (15,5 tot 21 °C), vochtig en nat klimaat. Door de bladeren zo droog mogelijk te houden en de luchtvochtigheid onder de 85%, kan de verspreiding van de valse meeldauw worden beperkt. Wees voorzichtig met de irrigatie en ventilatie en houd genoeg ruimte tussen de planten om de bladeren goed te laten drogen en de luchtvochtigheid laag te houden.
Het is ontzettend moeilijk en misschien zelfs onmogelijk om deze ziekte helemaal uit te roeien als deze eenmaal op de planten zit. Het wordt wel aanbevolen om regelmatig preventief schimmelbestrijdingsmiddelen te gebruiken. Middelen die volgens meldingen goed werken zijn bij valse meeldauw op rozen zijn mefenoxam (Subdue MAXX), dimethomorph (Stature), oxathiapiprolin (Segovis), dimethomorph+ametoctradin (Orvego), cyazofamid (Segway), mandipropamid (Micora), en fosfonaat schimmelbestrijdingsmiddelen. fungicides (e.g., Aliette, Alude, Fosphite, KPhite). Let erop dat Subdue MAXX met een ander actief ingrediënt moet worden gebruikt wanneer het op bladeren wordt gebruikt. Chlorothalonil (e.g., Daconil ) is ook effectief, maar is vaak fytotoxisch bij rozen en daardoor wordt het niet vaak bij valse meeldauw op rozen gebruikt. Wissel methodes af en creëer zo een effectief behandelsysteem. Volg de aanwijzingen op de verpakkingen en denk eraan dat niet alle producten die hier genoemd worden in alle staten gebruikt mogen worden.