Ride for the Roses
Wie wint het Gouden Jubileumshirt?
Kies jouw favoriet en zet je keuze op Facebook. Meedoen kan tot donderdag a.s. De winnaar krijgt 3 september op het podium het unieke gouden Jubileumshirt uitgereikt.
A - Carla Schot – team Scotel-Oostzaan
Scotel-oostzaan team doet nu 7 jaar mee, ter nagedachtenis aan onze zoon Remon, die overleed aan kanker 26 jaar oud. Sinds dat jaar verkopen wij 2x per jaar rozen met Moederdag en bij de ronde van Oostzaan, die we bij een kweker voor inkoopprijs krijgen. 2x per jaar 100 bossen = 200 bossen per jaar x 7 is al 1400 bossen x 3,50. We verdienen = 4900 euro .... heel Oostzaan kent de bekende Scotel-rozen ... Daarnaast elke eerste dag van de kermis een benefietavond met topartiesten .... Mijn man Dirk Schot fietst, ik doe de PR ... Elk jaar komt het mooie Ride shirt op het stapeltje naast de urn van onze zoon liggen. Dit gouden shirt zou daarbij de kers op de taart zijn. We hopen weer een mooi bedrag bij elkaar te krijgen met onze acties
B - Dirk en Froukje Wierstra
In het Friese Marrum heeft Froukje Dijkstra een Garagesale voor een restpartij prachtige zwem- en slaapkleding van het Nederlandse merk Cyell georganiseerd. De helft van de opbrengst komt te goede aan de Ride for the Roses.
C - Immortality Uitvaartzorg
Het gaat natuurlijk helemaal niet om het winnen van het gouden shirt maar ik wil wel graag het verhaal achter onze deelname verklaren. Voornamelijk omdat niemand aan had zien komen dat een uitvaartonderneming op een andere manier stil zou staan bij de dood en dan met name veroorzaakt door kanker ! Vorig jaar reed mijn man voor de 5e keer de Ride, dit keer niet met de Rabobank maar samen met zijn fietsmaatje en met mijn zoon. Samen reden zij 100 kilometer en droegen zij met trots een shirt van Immortality uitvaartzorg. Hierop kwamen vele reacties, hele positieve en een enkele met een vraagteken. Dit vraagteken beantwoordde ik met : ‘Uit liefde, ter nagedachtenis en met een bijzondere herinnering aan zij die streden, hebben geleden en uiteindelijk zijn gestorven aan kanker’. Simpelweg ik moet en zal hier wat mee moeten. Keer op keer, steeds jonger en nog zo vol om te willen leven en ik die daar uiteindelijk haar boterham mee verdien ! Hoe is dat ? ‘De één z’n dood is de ander z’n brood’ of ‘Toch mooi dat ze dood gaan, heb jij werk !’ Zo kun je het zien maar zo voelt het niet. Natuurlijk ben ik ongelofelijk dankbaar dat ik mag betekenen waar ik voor sta, maar het voelt ook als dubbel dat jouw dood mij voorziet van een boterham.
Het komt ook omdat we steeds vaker en steeds jonger worden geconfronteerd met kanker. Zo merken wij de laatste twee jaar dat 65 jaar worden heel bijzonder is. Dat veroorzaakt ook een beetje angst want in m’n achterhoofd zit een stemmetje die zegt dat de pensioengerechtigde leeftijd behalen nog maar de vraag is. De pensioenfondsen lachen zich een scheur in hun broek. Het zou toch fantastisch zijn als al die pensioenfondsen bij ieder overlijden onder de 65 jaar het opgebouwde pensioengeld of een deel daarvan zouden doneren aan het KWF. Het is maar een idee ! Maar goed, ik dwaal een beetje af. Twee jaar geleden kreeg ik een knieprothese met een hoop complicaties, het was nog maar te bezien of ik mijn functie kon blijven uitoefenen. Dat ik nabestaande(n) niet meer kon bijstaan, maakte mij verdrietig, nog niet eens zo zeer of het allemaal wel goed zou komen. Twee jaar verder is lopen nog wel een dingetje, dat ik de vierdaagse van Nijmegen niet zou kunnen wandelen, begreep ik wel. Dat fietsen een probleem zou zijn, had ik me niet kunnen bedenken, 8 kilometer gaat zonder problemen maar dan wordt het afzien en daar ben ik tijdens het trainen behoorlijk goed achter gekomen.
Toen mijn man en zoon vorig jaar de Ride reden ontstond het idee om zelf ook deel te gaan nemen bij de volgende editie. Ik wist toen ook dat het een enorme uitdaging zou worden want ik had wel gefietst maar alleen nog onder therapeutische begeleiding.
25 kilometer moet toch te doen zijn ? Het idee ontstond om uitvaart breed, de lieve mensen om mij heen, die met een groot hart iedere dag klaar staan om ieder afscheid mogelijk te maken, mijn verhaal te vertellen en warm te krijgen om met mij mee te fietsen. Ik wist ook dat de meesten daarvan nog nooit of al heel lang niet gefietst hadden. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en een dierbare verloren aan kanker, wie niet zou je zeggen ! Zo ook de 9 meiden die allemaal indirect of direct dagelijks worden geconfronteerd met kanker. De één begeleidt het stervensproces, de ander is verantwoordelijk voor het crematieproces, het maakt niet uit, voor ons alle tien is kanker uitzichtloos en hebben wij als doel om ons steentje bij te dragen om later te kunnen zeggen : ‘Wij hebben alles gedaan om van kanker een chronische ziekte te maken want wij weten dat genezing meer is dan onderzoek en geneesmiddelen’
Alle negen fietsen ze met mij mee zodat ik na 25 kilometer over de streep kom en zoals één van de meiden zei : ‘We fietsen toch mooi 250 kilometer tegen kanker!’
Mijn huisarts vindt het niet verstandig, ik ben nou eenmaal beperkt maar ik denk maar zo, met kanker heb je ook geen keuze, ben je ook beperkt. Samen sterk is ook samen je doel behalen en ons doel is om zoveel mogelijk geld op te halen. Inmiddels hebben we al heel wat bij elkaar gekregen en dat door op de sociale media iedereen ons te laten steunen met een kleine bijdrage. De grote actie komt 30 augustus, vier dagen voordat we op de fiets stappen. Midden in Den Haag, aan de Laan van Meerdervoort zal de etalage van de Uitvaartbloemist in het teken staan van de Ride fort he roses. Vanaf 18.00 uur ontvangen we iedereen die maar wil om samen met ons de uitdaging aan te gaan om in 3 uur tijd een bloemstukje in elkaar te zetten tegen kanker. € 10,- van het inschrijving gaat naar de Ride. MET ELKAAR VOOR ELKAAR TEGEN KANKER ! Voor mijn hele team maar nog meer voor zij die nooit over de streep zullen komen.
D - Zooitje Ongeregeld
Al heel wat jaren fietsen mijn man, mijn dochter en ik de Ride for the Roses. Een bijzondere tocht voor ons, ook omdat mijn man in 2004 de diagnose prostaatkanker kreeg. Gelukkig is hij hiervan genezen. In de loop der jaren deden er steeds meer mensen met ons mee en werden we een team, dat begon als Jonas versus van Soest. De naam veranderde al snel in team Zooitje Ongeregeld, omdat het team niet meer alleen bestond uit leden van de Jonas en de van Soest familie. Er sloten steeds meer, soms eenmalig, soms meerdere edities, mensen aan bij het team. Familie, vrienden en kennissen, die elkaar niet eens altijd kende van te voren.
Elke deelnemer met zijn of haar eigen verhaal over kanker. Persoonlijk, of in de directe omgeving. Er is zelfs een editie geweest dat 1 van de teamgenoten nog behandeld werd voor leukemie, maar 'gewoon' 50 kilometer mee heeft gefietst.
Mijn dochter zorgt elk jaar voor de pagina van het team. Ze heeft ook een logo voor ons laten ontwerpen. Waar we eerst met Jonas vs van Soest shirtjes fietsten, voorzag ze ons later van petjes met de teamnaam, waarop zweetbandjes met het logo volgde. Vorig jaar heeft ze zich ingezet om voor alle teamleden een shirt te laten bedrukken met het logo en de logo's van bedrijven die ons team sponsoren. Door de constante wisseling van het team (we heten niet voor niets Zooitje Ongeregeld), bleken shirtjes voor dit jaar niet haalbaar, maar mijn dochter kon het niet laten en heeft nieuwe zweetbandjes met ons logo laten maken. In de appgroep is het Sharon (m'n dochter) die steeds motiveert om donaties binnen te halen. Ze schrijft bedrijven aan en heeft een sponsorbrief gemaakt, die ieder teamlid kan gebruiken om donaties binnen te halen. We halen geen enorme bedragen op, maar zijn blij met elke euro die we ophalen. Sharon heeft zelfs onze hond Freek (een blije boxer) twee jaar geleden ingezet om donaties op te halen. Iedereen die vijf euro zou doneren, kreeg een high five van Freek of mocht even kroelen.
Elk jaar fietsen wij met veel plezier de Ride for the Roses, die ons al op vele mooie plaatsen heeft gebracht.We starten met een traan, maar finishen altijd met een lach!
Kort samengevat: ik gun mijn dochter het gouden Ride shirt! Ik zou het ook leuk vinden als ze de cheque van Zooitje Ongeregeld een keer op het podium mag uitreiken. Ze zet zich voor 100% in voor de Ride.
Voor meer informatie:
www.ridefortheroses.nl