De werkeloosheid in Nederland is momenteel laag, maar ook de animo om in de glastuinbouw te werken is laag. Veel tuinbouwbedrijven zijn genoodzaakt om uit te wijken naar werknemers uit andere landen zoals Polen. Maar hoe bied je al deze mensen een goed onderkomen? In totaal is er een tekort aan plaatsen. Daarom overwegen grotere tuinbouwbedrijven steeds vaker een eigen migrantenhuisvesting bij het bedrijf te realiseren. En dat heeft voor de ondernemer echter heel wat voeten in de aarde...
Voordat de gemeente mogelijk een vergunning afgeeft, is er een soms lange weg af te leggen. De eerste vraag is of huisvesting wel màg bij het glastuinbouwbedrijf. Migrantenhuisvesting is beeldbepalend voor de omgeving en heeft grote maatschappelijke invloed. Daarom is het niet alleen onderdeel van het bestemmingsplan, maar ook van gebiedsvisies, regionale notities, provinciale verordeningen etc. De politiek moet allerlei belangen afwegen waarbij die van de burger ook zwaar meetellen en er is (nog) geen landelijk overkoepelend beleid.
Vergunning
Als het licht op groen staat, is de vergunning onbepaald of tijdelijk, afhankelijk van het beleid, de mogelijkheden en de route. Dit bepaalt bijvoorbeeld ook hoeveel plaatsen de ondernemer mag realiseren en gedurende welke periode. Vervolgens zijn er bepalingen aan de plaats, de omvang, het aantal m² per persoon en dergelijke en kunnen gemeenten eisen stellen aan parkeerplaatsen, groenvoorziening en andere zaken.
DLVge begeleidt momenteel meerdere trajecten voor de realisatie van arbeidsmigrantenhuisvesting. Een aantal grote klanten in o.a. het Westland en de Noordkop zitten midden in het ontwikkelingsproces.
Voor meer informatie:
DLVge
www.dlvge.eu
info@dlvge.nl
+31(0)10 462 30 30
Arjan van Antwerpen
a.vanantwerpen@dlvge.nl